Büyük bir çocuk mu yoksa bilgili bir koleksiyoncu mu?

Çoğunuz gibiyim, mağazaların oyuncak reyonunda takılmayı seviyorum. Orada kendimi rahat hissediyorum. Orada hala istememi sağlayan tüm bu yenilikleri keşfediyorum ve sürekli gelişen bu alandaki üreticilerin marifetlerine hayret ediyorum.

Ama benim açımdan garip bir tepki de fark ettim: Çoğu marka için, bu oyuncakları hayata geçirme, kullanma, oynama arzusuyla bir çocuk gibi görünüyorum. LEGO departmanının önüne geldiğimde bakışım değişiyor. Her kutuya farklı bir duyguyla bakıyorum, sanki onlara farklı bir saygı duyuyormuşum gibi, birdenbire daha gözlemci, daha ilgili, daha az oyuncu oluyormuş gibi ...

Bu tutum değişikliği beni her zaman şaşırtıyor. LEGO'larımla oynamayı, oğlumun bir set topladığını görmeyi, bir gemi icat etmeyi, içindekilerin yoğunluğunu ölçmek için bir kutuyu sallamayı seviyorum ... Ama aynı zamanda LEGO'larımı dolduran diğer oyuncaklardan daha dikkatliyim. çocuklarımın odaları.

Koleksiyonumdaki birkaç plastik tuğlaya veya mini figüre, en genç Örümcek Adam heykelcikinden veya yaşlıların sevilen topaçlarından daha fazla değer veriyorum. Bazen koleksiyonumdaki LEGO'lara verdiğim saygıyı anlamakta zorlanıyorlar, çünkü ne de olsa onlar için onlar da diğerleri gibi oyuncak. Neden talimat kitapçıklarını önemsediğimi ya da neden bir kutuya zarar vermemeye özen gösterdiğimi anlamakta zorlanıyorlar, özellikle Noel sabahı hararetli bir ambalajdan çıkardıktan sonra bazen çok daha pahalı olan diğer oyuncakların ambalajlarını kompleks olmadan atarken. ..

Bu garip davranış beni rahatsız etmiyor. Bazen her şeyi göz önünde bulundurarak sarsıyor, ama her zaman LEGO'larla ilişkimi haklı çıkarmak için geçerli bir açıklama buluyorum. 

Bugün birçok AFOL'den farklı olarak, LEGO'larla ilgili çok az çocukluk anım var. O zaman bile, bu oyuncak zaten çok pahalıydı ve LEGO'lar satın almak tüm ebeveynlerin karşılayamayacağı bir lükstü. 

Nostaljiden AFOL olmadım, LEGO'larla çocukluğum hakkında söyleyecek pek bir şeyim yok ve bir deneyim yaşamış gibi hissetmedim. Karanlık çağ, LEGO hayranlarının en sevdikleri oyuncağı aldattığı bu çöküş.

Tüm bunlar şüphesiz LEGO'larla şu anki ilişkimi açıklıyor: Oynama arzusu ile koleksiyon yapma tutkusu arasında bir tür ikilik. Çok fazla tuğlayı işlemekten muzdarip parmakların bu hoş acı hissini bilmek, aynı zamanda zaten çok fazla yer kaplayan bir koleksiyonu tamamlamak için eski setlere bakmak istersiniz. 

Çocukken LEGO oynadığımı hatırlamıyorum ama bir yetişkin olarak kaybedilen zamanı telafi etmeyi hatırlardım.

Ya sen ? lego ile ilişkiniz nedir? Oyuncular, koleksiyonerler, tasarımcılar, nostaljik, bu plastik parçalarının sizin gözünüzdeki değeri nedir?